چقدر در مورد طبقه بندی، اصول انتخاب و پارامترهای فنی اتصال دهنده ها اطلاعات دارید؟

1. طبقه بندی اتصال دهنده ها
انواع مختلفی از بست‌ها وجود دارد که می‌توان آن‌ها را بر اساس شکل و عملکرد به دسته‌های زیر تقسیم کرد:

پیچ: یک بست استوانه‌ای با رزوه که معمولاً همراه با مهره استفاده می‌شود تا با چرخاندن مهره، اثر سفت شدن حاصل شود. پیچ‌ها به طور گسترده در تجهیزات و سازه‌های مکانیکی مختلف استفاده می‌شوند و اجزای مهمی برای اتصال و تثبیت قطعات هستند.
مهره: مهره قطعه‌ای است که همراه با پیچ استفاده می‌شود و سوراخ‌های رزوه‌داری در داخل آن وجود دارد که با رزوه پیچ مطابقت دارند. با چرخاندن مهره، می‌توان پیچ را سفت یا شل کرد.
پیچ: پیچ نوعی اتصال‌دهنده با رزوه‌های خارجی است که معمولاً مستقیماً در سوراخ رزوه‌دار قطعه متصل شده و بدون نیاز به مهره پیچ می‌شود. پیچ‌ها می‌توانند در طول فرآیند اتصال، هم برای بستن و هم برای موقعیت‌دهی استفاده شوند.
گل میخ: گل میخ نوعی بست با رزوه در دو انتها است که معمولاً برای اتصال دو جزء ضخیم‌تر استفاده می‌شود. اثر اتصال پیچ‌ها پایدار است و برای موقعیت‌هایی که می‌توانند نیروهای کششی بالایی را تحمل کنند، مناسب است.

واشر: واشر قطعه‌ای است که برای افزایش سطح تماس بین قطعات متصل، جلوگیری از شل شدن و کاهش سایش استفاده می‌شود. واشرها معمولاً همراه با بست‌هایی مانند پیچ ​​و مهره استفاده می‌شوند.
پیچ خودکار: پیچ خودکار نوعی پیچ با رزوه‌های مخصوص است که می‌تواند مستقیماً سوراخ‌های رزوه‌دار را به قطعه متصل شده متصل کرده و اتصال را برقرار کند. پیچ‌های خودکار به طور گسترده برای اتصال مواد صفحه‌ای نازک استفاده می‌شوند.
پرچ: پرچ یک بست است که دو یا چند جزء را با پرچ کردن به یکدیگر متصل می‌کند. رابط‌های پرچی از استحکام و پایداری بالایی برخوردارند.
اتصالات: اتصالات، بست‌هایی هستند که برای اتصال و قرار دادن دو جزء در موقعیت‌های مختلف استفاده می‌شوند. اتصالات معمولاً قطر کوچکتر و طول بلندتری دارند و برای موقعیت‌هایی که نیاز به موقعیت‌یابی دقیق دارند، مناسب هستند.

حلقه نگهدارنده: حلقه نگهدارنده قطعه‌ای است که برای جلوگیری از حرکت محوری یک شفت یا اجزای آن استفاده می‌شود. یک حلقه نگهدارنده معمولاً در قسمت انتهایی یک شفت یا سوراخ نصب می‌شود و حرکت محوری شفت یا اجزای آن را از طریق خاصیت ارتجاعی یا صلبیت خود محدود می‌کند.
پیچ‌های چوب: پیچ‌های چوب، بست‌هایی هستند که به‌طور خاص برای اتصال چوب استفاده می‌شوند. رزوه پیچ‌های چوب کم‌عمق است، به راحتی در چوب پیچ می‌شود و خاصیت چفت شدن خوبی دارد.
میخ جوشکاری: میخ جوشکاری یک اتصال دهنده جوشکاری با استحکام بالا و سریع است که برای ساخت سازه های فلزی مختلف و زمینه های تولید صنعتی مناسب است. این شامل یک میله لخت و یک سر میخ (یا یک سازه بدون سر میخ) است که از طریق فناوری جوشکاری به طور ثابت به یک قطعه یا جزء خاص متصل می شود تا اتصال و مونتاژ پایدار با سایر قطعات در آینده فراهم شود.
مونتاژ: قطعه‌ای که با ترکیب چندین قطعه با هم تشکیل می‌شود. این قطعات می‌توانند قطعات استاندارد یا قطعات با طراحی خاص باشند. هدف از مونتاژ، تسهیل نصب، نگهداری یا بهبود راندمان تولید است. به عنوان مثال، ترکیب پیچ، مهره و واشر با هم برای تشکیل یک مجموعه بست که می‌تواند به سرعت نصب شود.

۲. اصول تعیین استانداردها و گونه‌ها
هنگام انتخاب بست‌ها، برای تعیین استانداردها و انواع آنها باید اصول زیر را رعایت کنیم:
کاهش تنوع و بهبود کارایی: در عین حال که الزامات استفاده را برآورده می‌کند، باید تا حد امکان از اتصال‌دهنده‌های استاندارد استفاده شود تا تنوع و مشخصات کاهش یافته و کارایی تولید بهبود یابد.
اولویت دادن به استفاده از انواع استاندارد محصول: انواع استاندارد محصول، جهانی بودن و قابلیت تعویض بالایی دارند که می‌تواند هزینه‌های تولید و نگهداری را کاهش دهد. بنابراین، در صورت امکان، اولویت باید به استفاده از اجزای استاندارد محصول داده شود.
تنوع را با توجه به الزامات استفاده تعیین کنید: هنگام انتخاب بست‌ها، باید به محیط استفاده، شرایط تنش، مواد و سایر عوامل توجه کامل شود تا اطمینان حاصل شود که بست‌های انتخاب شده می‌توانند الزامات استفاده را برآورده کنند.

۳. سطح عملکرد مکانیکی
سطح عملکرد مکانیکی اتصال‌دهنده‌ها، شاخص مهمی برای اندازه‌گیری استحکام و دوام آنهاست. طبق GB/T 3098.1-2010، پیچ‌ها، پیچ‌ها و سایر اتصال‌دهنده‌ها را می‌توان در سطوح عملکردی متعددی مانند 4.6، 4.8، 5.6، 5.8، 6.8، 8.8، 9.8، 10.9، 12.9 و غیره طبقه‌بندی کرد. این درجات، نشان‌دهنده استحکام کششی و استحکام تسلیم اتصال‌دهنده‌ها در شرایط تنش مختلف هستند. به عنوان مثال، پیچی با سطح عملکرد 8.8 نشان‌دهنده استحکام کششی 800 مگاپاسکال و استحکام تسلیم 80٪ است که استحکام کششی 640 مگاپاسکال است.

۴. سطح دقت
سطح دقت بست‌ها نشان دهنده دقت تولید و دقت اتصال آنهاست. طبق مقررات استاندارد، محصولات بست را می‌توان به سه سطح A، B و C طبقه‌بندی کرد. در بین آنها، سطح A بالاترین دقت و سطح C کمترین دقت را دارد. هنگام انتخاب بست‌ها، سطح دقت آنها باید با توجه به الزامات استفاده تعیین شود.

5. نخ
رزوه‌ها جزء مهمی از بست‌ها هستند و شکل و اندازه آنها تأثیر قابل توجهی بر اثر اتصال بست‌ها دارد. طبق مقررات استاندارد، سطح تحمل رزوه‌ها را می‌توان به 6H، 7H و غیره تقسیم کرد. رزوه درشت از عمومیت و قابلیت تعویض خوبی برخوردار است و برای موارد اتصال عمومی مناسب است. رزوه ظریف عملکرد ضد شل شدن خوبی دارد و برای موقعیت‌هایی که نیاز به مقاومت در برابر ارتعاشات و ضربات زیاد دارند، مناسب است.

۶. مشخصات
مشخصات بست‌ها معمولاً شامل دو پارامتر است: قطر و طول. هنگام انتخاب بست‌ها، توصیه می‌شود قطرها و طول‌ها را در محدوده مشخصات استاندارد انتخاب کنید تا هزینه‌های موجودی و تولید کاهش یابد. در عین حال، برای انتخاب قطر، باید تا حد امکان سری اول مقادیر انتخاب شود تا جهانی بودن و قابلیت تعویض بست‌ها بهبود یابد.
به طور خلاصه، بست‌ها، به عنوان اجزای مهم برای اتصال و تثبیت قطعات، نقش حیاتی در تولید صنعتی ایفا می‌کنند. با درک طبقه‌بندی، اصول انتخاب و پارامترهای فنی مرتبط با بست‌ها، می‌توانیم بست‌ها را بهتر انتخاب و استفاده کنیم. این پایان مطلب امروز است. از توجه و مطالعه شما بسیار سپاسگزارم.